Cynamon jest popularną przyprawą kuchenną o rdzawo brązowym kolorze, słodko-korzennym smaku i silnym aromatycznym zapachu. Otrzymuje się ją z kory cynamonowca. Cynamonowiec zawiera silne olejki eteryczne (aldehyd cynamonowy) i związki terpenowe dlatego wszystkie części rośliny wydają charakterystyczną woń cynamonu. Do sprzedaży trafiają tzw. „laski cynamonowe” – ususzone drzazgi kory młodych cynamonowców.
W kuchni używana jest kora w kawałkach albo sproszkowana. Cynamonu dodaje się do słodkich potraw, do ciast, ryżu na słodko, do kompotów, do ryżu, wypieków, sosów, deserów czekoladowych, kisieli, budyniów, galaretek, potraw z ryżu i kaszy, grochu, aromatyzowania piwa i wina, twarogów oraz do dań kuchni orientalnej. Przyprawia się nim na przykład pochodzący z Indii, ostry sos korzenny zwany chutney. Cynamonu dodaje się też do mieszanek przyprawowych (np. curry) i zapachowych, kadzidełek.
Cynamon znany był już od starożytności – jego nazwa pochodzi z języka fenickiego. Gdy w Neron 65 r. p.n.e. zamordował swoją żonę Poppeę, rozkazał spalić równowartość rocznego zapasu cynamonu w trakcie obrządków pogrzebowych. Wartość tej przyprawy była wtedy niewyobrażalnie wysoka. Według Pliniusza Starszego jeden funt cynamonu miał wartość ponad pięciu kilogramów srebra.
Główne zastosowanie w produkcji przyprawy ma cynamonowiec cejloński. Jest to wiecznie zielone drzewo z rodziny wawrzynowatych, dorastające do 10 – 20 m wysokości. Ma skórzaste, jajowate i całobrzegie liście z wierzchu jasnozielone pod spodem czerwononawe. Drobne zielonkawożółte, pachnące kwiaty zebrane są w luźne wiechowate kwiatostany. Owocem jest czarna, mięsista jagoda. Ojczyzną tego gatunku są tropikalne lasy południowych Indii i Cejlonu. W uprawie prowadzi się go w formie krzewiastej (jak wiklinę). Surowiec do produkcji przyprawy uzyskuje się w następujacy sposób: ścina się gałązki, usuwa liście i okorowuje, 20 – 30 cm odcinki kory składuje się kilka dni w stertach dla przeprowadzenia krótkiej fermentacji, odcinki oskrobane z zewnętrznych gorzkich warstw suszy się na przemian w pełnym słońcu i cieniu. Przyprawę stanowi suszona kora w odcinkach lub sproszkowana. Z odpadów kory i innych części rośliny destyluje się też olejek cynamonowy. Kora cynamonowca cejlońskiego zawiera 1-1,5% olejku eterycznego. Olejek cynamonowy – stosowany w przemyśle perfumeryjnym otrzymuje się z destylacji liści i gałęzi.
W produkcji olejku cynamonowego, obok cynamonowca cejlońskiego, główne znaczenie ma cynamonowiec wonny (cynamonowiec chiński, kasja). Jest to wiecznie zielone drzewo dorastające do 10m wysokości. Od poprzedniego gatunku różni się dłuższymi lancetowatymi liśćmi i wyraźnie kanciastymi gałązkami. Jego ojczyzną są południowe Chiny i północne rejony Półwyspu Indochińskiego. Korę kasji pozyskuje się z 6 letnich gałązek specjalnie uformowanych drzew. Zawartość olejku eterycznego w korze kasji jest niższa – 1%. Z odpadów kory, liści i młodych gałązek wydobywa się olejek wykorzystywany głównie w przemyśle perfumeryjnym tzw. kasjol. Do wyrobu tego olejku używa się również owoców cynamonowca sajgońskiego.
Istnieje ponad 250 gatunków cynamonowców. Są one uprawiane głównie w Azji Południowo-Wschodniej, Ameryce Centralnej i Południowej. Największe znaczenie oprócz wymienionych mają cynamonowiec birmański, cynamonowiec sajgoński i cynamonowiec seszelski. Oleju tłoczonego z nasion cynamonowca używa się do wyrobu świec. Z cynamonowca kamforowego rosnącego dziko w Chinach i Japonii, otrzymuje się przez destylację drewna kamforę. Drewno tego drzewa używane jest też w wykwintnym meblarstwie.
Cynamon ma też zastosowanie w lecznictwie, farmacji i aromaterapii. Zwiększa skuteczność działania insuliny i reguluje poziom cukru we krwi. Leczy także przeziębienia. Wspomaga przeciwdziałanie grypie, stanom osłabienia ogólnego, bólom mięśni, reumatyzmowi, bólom zębów, zaburzeniom pracy nerek, zakłóceniom rytmu serca, dolegliwościom przewodu pokarmowego, biegunce, uciążliwości menstruacji, impotencji, pasożytom skóry, przeciw oziębłości uczuciowej, izolacji, napięciom wewnętrznym i stanom lękowym. W Indiach jako silnie pobudzający afrodyzjak stosowany był w celu wzmożenia rozkoszy.
Olejek cynamonowy wykorzystano w następujących kompozycjach: Weekend – Burberry, Bijan – Bijan, Cheap N Chic – Moschino, Fragile – Jean Paul Gaultier, Jaipur Saphir – Boucheron (1998), L’Air du Temps – Nina Ricci, Le Feu D’Issey – Issey Miyake, Naomi Campbell – Naomi Campbell, Sonia Rykiel – Sonia Rykiel, Gucci Rush – Gucci, Caleche – Hermes, Baby Doll – Yves Saint Laurent (1999), Dolce Vita – Christan Dior (1996), Opium – Yves Saint Laurent (1977), Organza Indécence – Givenchy (1999), Poison – Christian Dior (1986), Pure – Alfred Sung (1997), Theorema – Fendi (1998), Aperçu – Houbigant (2000), Boucheron Initial (2000).
