Tworzenie perfum, to nie tylko przemysł albo nauka, to sztuka łącząca w sobie wiele dziedzin. Przy tworzeniu tego dzieła współpracują ze sobą perfumiarze, projektanci flakonów i opakowań, jak również dostawcy komponentów i wytwórcy szkła.
Coś zadziwiającego kryje się w zapachach a szczególnie w perfumach, co pozwala nam obudzić wspomnienia i ponownie przeżywać te chwile. Głęboko w naszym umyśle zapachy, uczucia i wspomnienia łączą się ze sobą w całość. Zmysł powonienia dostarcza nam podstawowych informacji o otaczających nas świecie. Nos wyczuwa i rozróżnia tylko rozpuszczalne i lotne zapachy. Wonne cząsteczki są wdychane, osadzają się na śluzówce nosa i w tysięcznej części sekundy informacja o zapachu jest przekazywana do mózgu. Każdy zapach najpierw wywołuje uczucie, a potem dopiero jest postrzegany i rozpoznawany.
Tak jak pisarz musi najpierw poznać język, jak muzyk musi poznać nuty tak perfumiarz musi poznać i zapamiętać wszystkie składniki, by móc z nich komponować perfumy. Składniki te umożliwiają tworzenie nieskończonej ilości kombinacji. Nos perfumiarza jest jak instrument. Po latach treningów perfumiarz jest w stanie zapamiętać, rozpoznać, połączyć odpowiednie składniki tak by powstały niepowtarzalne perfumy. Perfumiarze bardzo często pracują niezależnie, projektują zapachy dla konkretnych kreatorów, na konkretne zamówienia, lub tworzą dla fabryk kombinacje, które później są sprzedawane.
Perfumiarze tworzą w odizolowanych laboratoriach z dala od źródeł intensywnych zapachów, wypełnionych tysiącami pojemniczków ze składnikami, olejkami, esencjami naturalnymi i syntetycznymi. Praca nad nową kompozycją trwa od kilku do kilkunastu miesięcy. Niezależnie od tego czy zapach okaże się zły czy dobry, perfumiarz używając różnorodnych składników wyraża w nim siebie. Tworzenie perfum zaczyna się od pomysłu, opisu zapachu, który później jest tłumaczony na składniki, zapach a później perfumy. Zapach by był uważany za klasyczny musi być obecny na rynku ponad 10 lat.
Perfumy parując uwalniają składniki naturalne i syntetyczne, najbardziej lotne są: heksenol, bergamotka, cytryna, lawenda; składniki roślinne, alkohol fenolowy, tuberoza, jaśmin, róża są bardziej trwałe; i na końcu bardzo trwałe nuty leśne jak sandał, paczuli, oraz słodkie zapachy takie jak wanilia, piżmo czy ambra.
Podział zapachów:
Wszelkie zapachy damskie i męskie można podzielić na siedem głównych grup zapachowych, które dzielą się jeszcze na podgrupy. Damskie perfumy mogą należeć do tej samej grupy co męskie wody kolońskie, zaś różnić dopiero w podgrupie.
Cytrusowa (zielona) – najstarsza z grup, olejki eteryczne otrzymywane są przez zimne tłoczenie owoców, takich jak bergamotka, cytryna, pomarańcza, mandarynka, grejpfrut, kwiaty pomarańczy, itp. Są to zapachy świeże i lekkie, głównie typu unisex lub sportowe. Grupa ta dzieli się na pięć podgrup: cytrusowo – kwiatowa, szyprowo – cytrusowa, pikantno – cytrusowa, drzewno – cytrusowa i aromatyczno – cytrusowa.
Kwiatowa – jest to największa grupa zapachów, przeważają w niej nuty takie jak: jaśmin, róża, fiołek, tuberoza, narcyz, konwalia, bez itd. Spotyka się perfumy oparte na nucie jednego kwiatu, jak i na bukietach zapachów. Stosowane przy tworzeniu zapachów zarówno damskich jak i męskich ( w męskich nuta jest bardzo dyskretna). 
Paprociowa – grupa ta wbrew nazwie nie odnosi się do zapachu paproci, nazwa pochodzi od francuskich, męskich perfum z końca XIX wieku Fougere Royale (paproć królewska) główne składniki to: lawenda, dębowy mech, kumaryna, bergamotka i geranium. Grupa ta dzieli się na cztery podgrupy: słodka ambrowo – paprociowa, kwiatowo – ambrowo – paprociowa, pikantno – paprociowa i aromatyczno – paprociowa.
Szyprowa – nazwa ta pochodzi od perfum Chypre wylansowanych przez François Coty w 1917 roku. Sukces „Szypru” uczynił go liderem grupy zapachów, w której główne składniki to: dębowy mech, ciste labdanum (nuta żywiczna), paczuli, bergamotka, róża itd. Grupa ta dzieli się na sześć podgrup: kwiatowo – aldehydowa, kwiatowo – szyprowa, owocowo – szyprowa, zielono – szyprowa, aromatyczno – szyprowa, szyprowo – skórzana.
Leśna (drzewna) – główne składniki tej grupy to ciepłe, bogate nuty takie jak: sandał, paczuli, czasami wytrawne zapachy takie jak cedr czy vetyver. Są to bardzo charakterystyczne zapachy, używane głównie do kompozycji dla mężczyzn. Grupa ta dzieli się na podgrupy takie jak: leśno – cytrusowa, leśno – aromatyczna, korzenno – leśna, leśno – korzenno – skórzana.
Ambrowa – grupa ta nazywana jest bardzo często zapachami orientalnymi, zawdzięcza swoja nazwę perfumom François Coty „Ambre Antique” z 1905 roku. Są to nuty delikatne, pudrowe, takie jak wanilia, ciste labdanum (nuta żywiczna). Grupa ta dzieli się na trzy podgrupy: drzewno – kwiatowo – ambrowa, korzenno – kwiatowo – ambrowa, pół – ambrowo – kwiatowa.
Skórzana – bardzo specyficzna grupa, przeważają tu nuty suche, które starają się naśladować charakterystyczny aromat skory, dymu, palonego drewna, tytoniu, oraz nuty z lekkim kwiatowym charakterem. Stosowane głównie przy tworzeniu męskich zapachów. Grupa dzieli się na dwie podgrupy: kwiatowo – skórzana i skórzano – tytoniową.
